Burther

Hava kararmaya başlıyorken gökyüzünün yüksek bir gürültü ile gürlemesinden sonra bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu şehre. Fred elini cama dayayarak etrafa bakınmaya başlamıştı. Kendinden geçmiş bir şekilde tüm düşünceleri aklından atıp sadece bir noktaya odaklanarak bakakalmıştı. Gök gürültüsünden ve yağmur damlalarının cama vuruşundan başka bir ses yoktu etrafta. Gecenin sessizliğinden biraz ürkmüş olsa da hayattan kopmuş bir biçimde sadece yolun ortasındaki bir noktaya odaklanmış bir şekilde bakmaya devam ediyordu. Sanki orada birşey varmış gibi dakikalarca oraya bakmıştı. Saat 11:56 olmuştu. Yaklaşık 1.5 saattir cama dayanmış o noktaya bakıyordu. Eli cama dayanmaktan bembeyaz kesilmiş, bileğindeki tüm damarlar belirginleşmişti. Vücudunu kaplayan soğuğu hissetmiyor gibi o noktaya bakmaya devam ediyordu. Etraftan geçen insanlar onu farketmiyordu. Görünmezlik duygusuna kapıldı. Saat 11:58 olmuştu. Yağmur damlaları şiddetini arttırmış, rüzgarla birleşip kuvvetli bir şekilde cama vuruyorlardı. Fred bir çeşit transa geçmiş gibiydi. Hiçbirşey hissetmiyordu. Yaşama dair hiçbir belirti göstermeden cama dayanmış bir şekilde dışarıya bakmaya devam ediyordu. Saat 12'ye yaklaşıyordu. Dışarıda küçük bir çocuk geziyordu. Fred'i farkedip cama doğru bakmaya başladı. Fakat Fred çocuğu farketmeden aynı şekilde cama bakıyordu. Birden hava aydınlanmaya başladı. Yağmur ve rüzgar sesi durmuştu. Etraf son derece sessizdi. Fred birden sarsılarak yere devrildi. Bir yaşam belirtisi hissetmişti kendisinde. Doğrularak bembeyaz kesilmiş eline baktı. Kolu bembeyazdı. Bileğinde damarlar şişmiş, beyazlığın içerisinde yeşil bir yılan gibi belirmişlerdi. Fred elini üzerindeki sweatin cebine koyarak ısınmasını sağladı. Saat gece yarısı olmasına rağmen hava oldukça aydınlıktı. Etrafta mavi bir aydınlık vardı. Fred saate doğru bakmaya başladı. İlerlemiyordu. Birkaç saniye önce tik tak sesleri gelen saat şimdi durmuştu. Masaya doğru yürüdü. Kumandayı eline alarak televizyona doğrulttu. Ve açmaya çalıştı. Fakat açılmıyordu. Duvara yönelip yürümeye başladı. Işığı yakmaya çalıştı. Fakat elektrik kesik gibiydi. Merdivenlerden yavaşça aşağıya indi. Askıdan paltosunu aldı. Asası paltonun cebindeydi. Paltosunu üzerine giydikten sonra kapıyı aralayarak dışarıya çıktı.

Yağmur damlaları havada donmuş bir şekilde duruyordu. Fred ürkmüştü. İlginç bir manzaraydı. Yağmur damlası bile havada donmuşken o istediği gibi kıpırdıyordu. İleride camın önünde duran çocuğu farketti. Çocuğa doğru yaklaşıp yüzüne baktı. Yüzünde mavimsi bir renk vardı. Gökyüzü gibiydi. Fred kafasının üzerindeki bir yağmur damlasına eli ile dokundu. Anında yere düşmüştü. Fred ne olduğunu anlamış olmalıydı. Zaman donmuştu. Fakat o neden donmamıştı? Büyücü olduğundan dolayı mı donmamıştı? Yoksa başka sebepler mi vardı? Tüm bu soruları cevaplamak için gitmek istediği yere konsantre oldu. Birkaç saniye sonra bulunduğu yerde biraz toz bulutu bırakmıştı. 'Şak' diye bir ses ile gitmek istediği yerde olduğunu farketti. Diagon Yolu. Her daim büyücüler ile dolu olan sokak. Fred köşeyi döndükten sonra sokağa girmişti. Etraf sessizdi. Etraf Fred'e oldukça yabancı geliyordu. Köşeyi döndükten sonra gördüğü manzara onu mutlu etmemişti. Herkes donmuş bir şekilde duruyordu. Tekrar konsantre olarak geriye döndü. Etrafta bir hareket vardı. Zaman devam ediyordu galiba. Fred çocuğa baktı, fakat hiçbir değişiklik yoktu. Hala donmuş bir şekilde duruyordu. Bu arada ileride kendisine doğru hızla yaklaşan birşey vardı. Kırmızı ve siyah renkli bir cisim kendisine doğru yaklaşıyordu. Asasını doğrulttu. Karşısındaki varlık asayı görünce yavaşlayarak durdu. Acayip bir yaratıktı. Yaratık Fred'e doğru yaklaşıp konuşmaya başladı. " Demek büyücüsün. Mavi saatte ilk defa bir büyücü görüyorum. Özelliğinin ne olduğunu merak ettim şimdi. Çünkü bir büyücünün özel gücü de güçlüdür." diyerek mavi gözlerini Fred'e yönelterek baştan aşağıya süzdü. Fred bu konuşmadan oldukça rahatsız olmuş, aynı zamanda hiçbirşey anlamamıştı. Yaratığa doğru sert bir şekilde bakarak " Biraz daha açık konuş. Çünkü söylediklerinden hiçbirşey anlamıyorum. Evet büyücüyüm. Fakat bu mavi saatte neyin nesi? Neden herkes dondu sadece ikimiz hareket edebiliyoruz? " şeklinde sorular kümesini yaratığa yöneltti. Yaratık sinirlenmiş bir şekilde ona doğru bakarken Fred asasını biraz daha yükselterek yaratığı korkutmaya çalışıyordu. " Tamam anlatacağım. Mavi Saat özel olan kişilerin içerisinde bulundukları bir zaman dilimidir. Gece yarısından sonra bu kişiler bir saat istediklerini yapabilirler. Yani normallerden bir saat daha uzun süre yaşarlar. Gün onlar için 25 saattir. Fakat çoğu özel insan bu saati uyuyarak geçirdiğinden bu özelliklerini farketmezler bile. Bu arada ikimiz deyip durma. Bizden başkalarıda var. Ben Mavi saatin yaratıklarından biriyim. Normal hayatta görünmem. Gece bu saat ortaya çıkarım. Ve tek amacım gececileri yani sizi öldürmektir. Fakat şu anki avım sen değilsin. Bu geceden sonra senin içinde geri geleceğim." dedikten sonra hızla uzaklaştı. Fred afallamış bir şekilde etrafa bakınarak eve girdi. " Ben özelim." diye haykırdı. Fakat sadece kendisi duymuştu bunu. En kısa zamanda diğer gececileri bulmayı hedefliyordu. Evet en kısa zamanda onları bulacaktı. Bu şekilde düşünürken gök gürültüsü duyuldu. Yağmur devam ediyordu. Fred pencereye yöneldi. Çocuk gözlerini oğuşturarak yoluna devam ediyordu. Gece karanlığını tekrar göstermişti. Hayat devam ediyordu.

Rol Puanınız: 85.
AteşOku RPG'ye Hoşgeldiniz.
Keyifli roller dileriz.