Aç kedi

3 aylık olduğu ilk gün annesi, kendisiyle zaman geçiremeyeceğini yüzüne attığı bir tırmalayla açık bir şekilde ifade etmişti. Erken doğum yapan annesi, diğer kardeşlerine bakmayı da başaramamış hepsinin ölmesine tanıklık etmek zorunda kalmıştı. Mutlu bir çocukluk geçirmeyip, üstüne tek yaşamayı bildiği yerden de kovulunca, her kedinin yaptığı gibi kendi bölgesini bulmak için doğduğu yerden ayrılmıştı. Hogwarts'ı bulana kadar, yaşadığı minik kasabadan insanların yasak orman olarak bildikleri yerden geçmek zorunda kalmıştı. Şans patilerinin yanında olmalı ki ormanda başına hiç bir şey gelmemişti. Ama karnını doyurabilmek için avlanmayı öğrenmesi gerekmişti. Annesiyle oynadığı oyunların aslında gerçek hayatta ki avlanmaya çok benzediğin kısa sürede çözmüş olması, kendisinden ufak yaratıkları yakalayıp yemesini kolaylaştırmıştı. Ancak Ormanda yaşamak gerçekte zordu, her gün avlanmayı başaramadığında çoğu zaman midesi karnına yapışmış gezinmişti. 1 ay kadar ormanda kalan kedi bir daha katıyen ormana patilerini basmamaya yemin etmişti. Ormandan kafasını çıkarttığında gördüğü ilk insan mimarisine, devasa şatoya depar atarak koşmuştu. Hogwarts'ın geniş çimenlik alanında koşmak, yumuşak patili bir yavru kedi için unutamayacağı bir andı. Çiğ tanelerinden ıslanmış çimen sayesinde her zaman burada susuzluğunu giderebileceğini biliyordu.

Şatonun içine sıvışmayı başarabildiğinde gene annesinin kendisine öğrettiği bilgiden faydalanması gerektiğini anladı. Bariz bir şekilde buralarda bir yerlerde insanlar vardı. Ve insanlar miyavlayan kedilere genellikle yemek verirdi. Genellikle diye düşündü. Kimi zaman siyah kedi gören insanların onları tekmelemeye çalışma gibi davranışları da olmuyor değildi.

Büyük salonun ortasına doğru yavaş adımlarlar yürüdü. Kuyruğu meraklandığında olduğu gibi sağa sola hafif hafif sallanıyordu. Salonun ortasına geldiğinde kafasını kaldırıp etrafına bakındı. Ormandan çıkmadan en son 1 gün önce bir şeyler yemeği başarmış olmasına rağmen, yavru bir kedi olmasının etkisiyle açlığı daha yoğun bir şekilde hissediyordu.


"Miyav, miyav"

Salonun içinde ordan oraya miyavlayarak tekrar gezinmeye başladı. Sesini elinden geldiğince tiz bir tonda, eğer burda insanlar varsa kendisini duymalarını garantilemek için çıkartmayı da ihmal etmedi.

"Miyaaaaaav."

Burada hiç kimse yokmuydu yoksa? İç güdüleri burada insanların olduğunu söylüyordu ama gene de tedirgindi. Tedirgin kedi kuyruğunu titreterek avazı çıktığı kadar miyavlamaya devam etti.