esrar peşinde

the midnight crow calls us up from the ground

LUXA ANDRÈ & ELIJAH V. MC'REID

VAKİT: ÖĞLEDEN SONRA

MEVSİM: SONBAHAR

the waters shine and the engines howl

En son Luxa André tarafından Cuma 22 Ağus. - 16:24:50 tarihinde değiştirildi, toplamda 3 kere değiştirildi

Luxa ofisinden ayrılırken havanın aydınlık olduğundan emindi ve çıkalı çok olmamıştı. Haftalardır Maradh örgütünden olduğunu düşündüğü bir ölüm yiyeni takip ediyordu ve haftanın belirli günleri Luxa’yı bu lanet yere getiriyordu. Siyah cübbesinin başlığını kafasına geçirmişti ve cübbesi bordo rujlu dudakları ve çilli burnunun ucu dışında hiçbir yerini açıkta bırakmıyordu. Asasını elinde tutuyordu lakin cübbesinin kollarının uzunluğu sebebiyle asası da görünmüyordu. Bu sokaklarda ne zaman bulunsa içini ürperten iğrenç hislere ev sahipliği yapıyordu bedeni. Hava kararmaya yüz tutmuştu ama tam anlamıyla kararmaya niyeti yokmuş gibiydi. Nereden çıktığı belli olmayan yoğun bir duman bulutu tüm sokağa yayılmıştı. Luxa tüm iradesini kullanarak öksürmemeye çalışıyordu lakin böyle bir durumda öksürmemek baya güç gerektiriyordu. Hissettiği şey, korkudan çok uzaktı ama bir türlü isim veremiyordu. Takip ettiği büyücünün takip edildiğini anlamasından korkuyor olabilirdi ama bunun yanında başka bir his daha vardı. Tuzağa doğru gidiyor olabilir miydi? Asasını daha sıkı tuttu ve birkaç dakika sonra bu elinin terlemesine sebep oldu Luxa’nın. Knockturn sokaklarında adeta bir embesil gibi yürüyordu lakin bu kamufle yöntemlerinden biriydi. Karanlık yollara sapmış büyücüler genelde kara büyü tarafından kontrol edilirdi ve bu da mantıksız ve olağan dışı davranışlarda bulunmalarına olanak verirdi. Luxa’dan mükemmel bir ajan olurdu belki ama Carthago’ya bile girememişti. Elinde sadece esrar dairesi başkanlığı vardı ve işinin hakkını verebilmek için varını yoğunu ortaya koyuyordu Lux. Çoğu seherbaz böyle bir makamda olmayı istemezdi çünkü diğer bölümlere göre daha tehlikeli ve uğraş gerektiriyordu. Bakanlığın pis işlerini yapan kişiydi bir nevi Luxa. İstese takip etme işini vs yaptıracak başka büyücüler de bulurdu ama ne kadar az kişi biliyorsa o kadar az sorun çıkacağına inanıyordu. Bu da tüm işleri kendisinin yapacağı durumuna vesile oluyordu. Embesil gibi davranmayı bırakıp sokağın kenarına atılmış gelecek postasını yerden aldı ve manşetlere göz atar gibi yaptı ilgileniyormuşçasına. Sokak, üzerilerinde siyahtan başka bir renk bulundurmayan büyücülerle dolmuştu bir anda. Gözden kaçırmamak için gazetenin ardından lacivert gözlerini avını gözlemleyen bir kaplanmış gibi büyücüye dikmişti. Her hareketini zihnine not ediyor, şüpheli bulduğu hareketleriniyse ayıklıyordu. Büyücü Borgin & Burkes’a girdiğinde Luxa içeri girmesinin farkedilme riskini arttıracağı kanısına vardı ve dışarıda beklemeye karar verdi. Bu sırada sokak eski tenhalığına dönmüştü şayet Luxa’nın baktığı yerin aksi tarafından birkaç ayak sesi duyuluyor ve birinin sessizce ona yaklaştığının haberini veriyordu.

Bira... Vücudu deli gibi bira istiyordu belki biraz da ateş viskisi iyi giderdi. Kafasında hala kahvaltıda pikapta çalan müzik vardı ve rahatsız ediciydi. Bugünlerde ne dedikodular dönüyor diye Knockturn'e cisimlenmişti. Hayal ettiği kemerin altında duruyordu. Şu kulağına su kaçmış gibi hissetme olayı olmasa cisimlenmek harika geliyordu. Adımlarını sıklaştırarak yürüyordu ve bir yanda da konuşulanları dinliyordu. Siyah pelerini bakışlarını gizlemesi için çok hoş bir malzemeydi onun için, çünkü bakışlarını birine kenetlediği zaman sanki ruhunu okurmuşçasına paranoya yapıp, karşısındaki hakkında egzotik düşünceler beliriyordu. Sağ bileğinde sıkıca duran gümüş bıçağına ve sol bileğindeki asasına sıkıca sarılmış bir vaziyette ilerliyordu. Elijah sanki günlerden hoş koku koklamamış gibi etraftan gelen parfümün etkisine kapılarak yürüyordu. Kimden geldiği meçhul olan bu koku sanki onda ki körelen duyguları canlandırır gibi hareket etmesine olanak veriyordu. Sokaktaki herkes onun gibi pelerine bürünmüşlerdi; bazısı yakasında broşlarla geziyordu, bazısı pelerininin yeninde gümüş iğneler ya da ona benzer cisimlerle kendilerini belli ediyorlardı. Buralara çok hakim olmayan birisi kolay kolay kimin ne olduğunu bilemezdi. Ama Elijah birçoğunun kim olduğunu tek bakışta anlayabiliyordu. Borgin & Burkes'a bıraktığı garip aile yadigarlarını almak için ilerliyordu. Önünde yürüyen büyücü birden durdu, parfüm kokusu bir anda kesilivermişti. İstemsizce öfke doldu ciğerleri, sanki yüzüne baksa ateş püskürecek ejderha gibiydi. Arkası dönük ve dükkanın önünde elinde gazete olan büyücüye doğru asa uzattı yabancı, sigaradan kısılmış olan sesiyle "-Kimsin sen?" dedi. Cadı olduğunu farkettiği diğer yabancı cevap vermeyince, sorgulayan büyücü asasını saldıracakmış gibi kaldırdı. Tam o sırada içindeki nefretle Elijah herifin asasına doğru atıldı. Soğukkanlılıkla cadının sorusunu cevapladı "-Asanı indir ve git!". Adam sen kimsin der gibi sorgulayacak olduysa da Elijah yüzünü gösterebilecek kadar kapüşonunu açtı. Adam şaşkın vaziyette geri geri topallayarak çekildi. Elijah hanımefendinin kolundan tutup dükkana soktu. İçeridekiler büyük ihtimalle depoya inmişlerdi. Bu yüzden elini çabuk tutarak sorgulamaya çalıştı. "-Bakın bayan burada ne işiniz var bilmiyorum ama burası size göre bi' yer değil. Özellikle kamufle olarak girdiğiniz bu sokaktaki insanlar parfüm sıkmazlar, akşamdan kalma bir vaziyette alkol kokarlar. Ben Elijah Mc'Reid. Sizi tanıyabilir miyim acaba?" derken kadının bakışları, dudakları ve yüz hatlarından o kadar etkilenmişti ki Elijah, normalde bakışmalardan kaçınan gözleri adeta kadının yüzünde kalakalmıştı. Aylar sonra belki de böyle hissediyordu ama her neyse bu çok hoşuna gitmişti. Salakça bir tebessümle yutkunup cadıya baktı.

Luxa takip ettiği adamın gelişini resmen görmemişti. Kendini nasıl ifşa etmişti? Kusursuz bir plan ve mükemmel kamuflesiyle –ki yolda embesil şekilde bile yürümüştü- fark edilmesi olanaksızdı. Luxa’ya ortamdaki yoğun dumana katkı sağlayacak sigara kokan nefesiyle “Kimsin sen?” diye sorduğunda Luxa donakalmıştı. Bir anlığına sanki kilitlenmiş gibiydi. Asasını Luxa’ya doğrultmuştu ve bu şartlar altında sorulan sorulara doğru cevap vermesi için düşünmesi gerekirdi. Hâlâ elinde tuttuğu gelecek postasını tehditkâr olmaktan uzak bir şekilde yere bırakırken büyücünün asası da yavaşça Lux’un hareketlerini izledi. Tam o anda bir süredir etraflarında olan başka bir büyücü her nasılsa olaya dahil olmuştu. Luxa olan biteni sessizce izliyordu ki ani hareket yapacak zaman sayılmazdı. Sanki her şey ağır çekimde oluyormuş gibiydi. Olaya sonradan dahil olan büyücü Luxa ne olduğunun farkına varmadan onu kolundan tutmuş ve Borgin & Burkes’a götürmüştü. “Sen ne-“ diyecek oldu Luxa ama her şey çok hızlı gelişiyordu ve bunların hiçbirine yetişemiyordu. İfşa olmuş sayılmazdı, ölüm yiyen hâlâ onun kim olduğunu ya da neden onun peşinde olduğunu bilmiyordu. Hızlı düşünmeli, bir şeyler yapmalıydı. Orada kilitlenerek yeterince vakit ve kendine olan saygısını yitirmişti. Oldu olacak bir de küçük biz kız çocuğu gibi oturup ağlasaydı.

Büyücü konuşmaya başladığında kapşonunu çoktan çıkarmıştı ve Luxa, o konuşurken sadece yüzüne bakmakla yetindi. Mavi, derin gözleri Luxa’nın yüzüne odaklanmışken Luxa doğru düzgün düşünemiyordu ki zaten az önceki olay onu fazlasıyla afallatmıştı. Hogwarts’ın müdürü hızlı hızlı konuşuyor, Luxa’nın orada ne işi olduğu gibi zırvalıklardan bahsediyordu. Parfümle ilgili söylediği şey zırvalık sayılmazdı, nasıl ifşa olduğunu açıklıyordu. Bir anlığına karşısındaki adamın ne denli saygın biri olduğunu unutup kendini tutamadan konuşmaya başladı. “Bana göre bir yer değil mi?! İş üstündeydim ve tüm planı mahvettin! Pekâlâ belki biraz acemice davranmış olabilirim ama… Of, lanet olsun.” Luxa konuşurken bir yandan kapşonunu indirdi ve kısa, nemlenmiş sarı saçları açığa çıktı. Makyajı mahvolmuştu ve üstü başı toz içindeydi. Bir anlığına böylesi çekici bir büyücünün karşısında bu denli berbat bir durumda olması kadınlık dürtüsünü rahatsız etmişti. Gerçek hayata döndüğündeyse umrunda değildi. Asasını görünür bir şekilde önüne kaldırdı ki her an ihtiyacı olabilecek gibiydi. “Dinleyin Bay Mc’Reid, ben Sihir Bakanlığı’nda çalışıyorum. Esrar Dairesi Başkanı, Luxa André. Kimliğim de takibim gibi ifşa olmadan saklanmamız, gerekirse bir an önce toz olmamız gerek. Kendinizi karmaşık bir olayın içine soktunuz, bayım,” dedi Luxa büyücünün hayranlık uyandıran gözleri içinde kaybolurken.

Ölüm yiyen kapıda durmuş, asasını onlara doğrultuyordu. Luxa atılgan bir tavırla asasını ölüm yiyene doğrultup kelimelerin dudaklarından dökülmesine izin verdi. “Rictusempra!” Gönül isterdi ki Luxa bir avada çaksın, ama affedilmez lanet, affedilmez lanetti. Bakanlığa hizmet eden birinin böyle bir şey yapması hoş(!) olmazdı. Şimdilik sersemletme büyüsüyle idare edecekti. Vakitlerinin daraldığını fark eden Luxa yapacağı şeyin sonuçlarından bihaber, Elijah’ın kolundan tuttu –ki bir nevi ödeşmiş sayılacaklardı- ve dükkandan dışarı çıkardı. Knockturn sokaklarında, kara büyü manyağı onlarca büyücüyü ardlarında bırakmaya çalışarak koşuyorlardı. Birkaç beyin yoksunu peşlerinden gelmeyi deneyebilirdi belki ama neyse ki Mc’Reid, karanlık sanatlara karşı savunmadan iyi anlıyordu. Luxa bir kere daha bazen başına iş açsa da merakına teşekkür etti ve merakı yüzünden zamanında Elijah Mc’Reid’in biyografisini okumayı akıl ettiğine şükretti. “Bu arada memnun oldum, profesör,”dedi Luxa koşarken hızlı hızlı alıp verdiği nefesleri arasından.

İşler hiçte istediği gitmemişti genç müdürün. Aşk onu her zaman olduğu gibi aptal edip savunmasız bırakmıştı kendini öyle ki biraz önce bir cadının savunmasıyla ayaktaydı. Gururlu tavrı bu sefer çabuk harekete geçip, kontrol altına aldı Elijah'ı. Pelerinini çekiştirerek kendine geldi, ardından gelen ölüm yiyenleri yaptıkları büyüleri savurmakla yetindi. İkisini sersemletirken asıl sersemin kendisi olduğunu düşündü. Ufacık bir kokunun onu bu denli saçma işlere kalkışmakla ödüllendirmesini yedirememişti. Üstelik Bakanlık'ın işine de burnunu sokmuştu. Zaten Bakanlık'tan kimseyi sevmezdi ve son zamanlarda aldıkları kararlar hiç hoşuna gitmiyordu. Safkan kalmanın ehemmiyeti kalmamıştı ve hayvanları çoğaltmak gibi melezlemeye gidilmesi onu rahatsız ediyordu. Dünya üzerinde tek bir büyücü olarak bile kalsa yine de çocuklarının kanı bozuk olarak kalsın istemezdi. Bu resmen bi şişedeki iksiri suyla çoğaltmak gibi bir şey ve kati suretle kabullenilemez iğrenç bir şeydi ona göre. Bunları düşünürken birden Miss André'nin kolunu yakaladığı gibi cisimlendiler. Bulundukları sokaktan yaklaşık dört sokak yukarısındalardı artık. Neden böyle birden koruma içgüdüsü oluştu kendinde bilemiyordu. Acaba bunun adı neydi? Uzun süredir hissetmediği duyguların içine düşmüştü ve aşina olmadığı hareket ve tavırlar sergiliyordu. Miss André'ye dönüp konuşmaya çalıştı ama bu kez bakışlarını kaçırmayı başarıyordu "-Buralar aslında tanışmak için hiçte iyi bir yer değildi aslında. Sizin gibi zarif bir bayanın bu tip işlerle ilgilenmesi de ayrıca şaşırttı beni doğrusu. Mesleğiniz icabı da olsa çok fazla iyimsersiniz. Her neyse Çatlak Kazan'da bira içmeye ne dersiniz? Sizden önce ki düşüncem buydu ve bana eşlik etmeniz için size ısrar ediyorum.." Cevabını duymayı çok istiyordu. Acaba aniden cisimlenmeleri onun için bir kabalık mıydı? Canlarını kurtarmak için böylesi gerekliydi ve genellikle beyni cisimlenmek için sinyal verirdi bu durumlarda. Cebinde nefes alıp verdikçe kesedeki altın galleonların sesini duyuyordu. Harcanmak için alev alyolardı sanki, Elijah zengin bir adamdı fakat diğer aile mensupları gibi övünmeyi sevmezdi bunlarla. İyi giyinmeyi bilen bir adamdı ve üzerinde beyaz dar gömleğine tutuşturulmuş parlayan gümüş bir parça vardı bugün, yine ona uyumlu dar lacivert bir pantolon giyinmişti. Üzerine ofisinde asılı bulduğu ve aynı zamanda uyumlu olduğunu düşündüğü içi kareli, dışı siyah pelerinini almıştı.

Cisimlenmenin etkisiyle midesinde oluşan bulantının geçmesini beklerken bir yandan da Mc’Reid’i dinliyordu Luxa. Elijah’ın korumacı tavrı Luxa’yı bir hayli etkilemişti. Uzun zamandır yalnız yaşıyor olmasının ve kimseye güvenmemesinin sonucu olabileceğini düşündü bir an ama sonraki anda ise bu genç müdürden etkilendiğini kabul etmeye karar verdi. Bakanlığın durumu ve maradh muhabbeti yeterince karışıklık çıkarıyordu, bir de özel hayatında karışıklık çıkmasını istemiyordu Luxa. Bir süre sonra da kimseye güvenmeme kararı aldı ve hayatına mümkün olduğunca kimseyi sokmamaya çalıştı. Bakanlıktan birkaç arkadaş yeterliydi Luxa için. Tabi bir de köpeği Briyantin… O olmasaydı muhtemelen kafayı yerdi. Bu düşünceler arasında çok yakın arkadaşı Valeria aklına geldi ve Elijah’ı tanıdığı dank etti o anda. Ayrıntılı araştırmasını Valeria üzerinden halledebilirdi Lux. Peki koskoca Hogwarts müdürüne de güvenmeyip ne yapacaktı? Maradh oraya da sızmış olamazdı herhalde? Lux bu olayın peşini bırakmayacaktı. En azından Elijah bir şansı hak ediyor gibi görünüyordu şimdilik. Zihninde yaşadığı kısa çaplı çatışma sonucunda ona bugünlük güvenmeye karar verdi. Bu güvenin devamının geleceğinden bihaberdi Luxa.

Bulundukları durum içinde gurur yapmanın bir manası yoktu. Ölüm yiyenlerden koşarak uzaklaştıkları esnada da iyi iş çıkarmıştı büyücü. Zaten Luxa’nın gözleri her ne zaman Elijah’ın elmacık kemiklerine odaklansa adamda hiçbir kötü özellik göremiyordu. Elijah konuşurken hâlâ nezaketini koruyordu ve Luxa’ya bir hanımefendi gibi davranıyordu. Elbette saygıyı hak ediyordu Luxa ama, berbat bir hâldeydi! Koşuşturmacanın verdiği heyecanla –ya da belki başka bir şey yüzünden(!)- yüzü kızarmıştı, saçları birbirine girmişti ve kıyafeti aldığı zamankinden çok farklı görünüyordu. Bitkindi ve ne bir büyü yapacak ne de bir adım atacak takati kalmamıştı Luxa’nın. Tüm bu duyguların içine bir de kötü göründüğü için utanç da eklenmişti. “Bana Lux diyebilirsin, profesör.” dedi Luxa nereden geldiğini anlamadığı samimiyeti ve yüzsüzlüğüyle. Belki de bu cesareti adamın bakışlarından almıştı. “Evet, şu an bir bira fena olmazdı.”

Anı yaşama güdüsü Luxa’yı adeta ele geçirmişti. Normalde programa sadık kalan, planlarının dışına çıkmayan Luxa’ya bir anda ne olmuştu böyle? Bir anlığına bir büyünün etkisinde olabileceği hissine kapıldı ama bu imkansızdı. Öyle olsaydı, Luxa mutlaka anlardı. Şimdi yaşadığı şey ise, sadece anı yaşama isteğiydi. Kafasına ne eserse onu yapacaktı. Zaten bugünlük planlar bozulmuştu ve günün devamında yapacak başka bir plan yapmamıştı. Gök mavisi gözlerini ona dikmiş adama sevimli bir bakış attıktan sonra kolundan tuttu ve o gün üçüncü kez temas etmelerine sebep oldu. Cisimlenmelerinden hemen önce de dudaklarından “O zaman, Çatlak Kazan’a?” kelimeleri döküldü Luxa’nın.