Eine andere Zeit

"Babam nereye gidiyor anne?"
"İşi gereği seyahate çıkması gerekiyormuş."
"Boşandık demenin diğer bir yolu bu sanırım."
"Öyle değ-..."

Annesinin sözlerinin bitmesine izin vermeden hışımla oturduğu yerden kalkıp odadan çıktı. Sertçe kapattığı kapının rüzgarı annesinin saçlarını hafif de olsa uçuşturabilecek cinstendi. Yaşı ufak olmasına rağmen etrafında olup bitenin farkındaydı genç büyücü. Çocukluğunu hiçbir zaman yaşayamamıştı zaten. Kendisini bildi bileli sakin, ciddi bir tavrı vardı. Yaşıtları dışarıda oynarken o bir köşede oturup öylece izlerdi, yeri gelir abisiyle daha önemli konular hakkında konuşurdu. Diğer bir yandan o da Holly'den ayrı kalmak zorunda kalmıştı ve neler yaşadığını hissetmesi o kadar da zor değildi. Aşk veya sevgiden ziyade Holly'e kendisini yakın hissetmesiydi durum. Onun için iyi bir arkadaş olabilirdi ama o ihtimal de geride kalmıştı artık. Bunun üzüntüsünü bildiği halde annesinin ve babasının ayrılması ona pek mantıklı gelmiyordu elbette. Bileğini saran kemikli parmaklar ile birlikte göz bebekleri yukarıya kaymıştı. Abisinin işaretiyle beraber ayağa kalkıp onu takip ettiğinde kendisini valizini toplarken bulmuştu. "Daha fazla bu karmaşaya katlanmayacağız. Tekrar Hogwarts'a kaydını yaptırmalı ve düzgün bir şekilde hayat geçirmelisin. Onları kendi haline bırak." Abisinin sözleri bittiğinde valizini toplayıp evden çıkmışlardı. O günden beri ne annesini ne de babasını bir daha görememişti.

Beyninin kıvrımlarında sinsice dolanan düşünceler kesildiğinde adımları onu süpürge dolabına getirmişti. Hogwarts'a kayıt olduğu ilk seneler sürekli buraya gelirdi zira kimsenin uğramadığı bir yerdi. İçeride düşünmek ve kafasını dinlemek için yeterli zamanı bulabilirdi. Uçuş derslerinin olduğu zamanlar dışında burası Vincent için biçilmiş kaftandı adeta. İçeriye tekrar girdiğinde eski günler aklında geldi. Her zamanki gibi pencere kenarına ayaklarını uzatıp sırtını dolaplardan birine yaslamıştı. Başını arkaya bir yandan tavanı incelerken diğer yandan içinde bulunduğu çıkmaz hakkında ne yapması gerektiğini düşünüyordu. Başı her sıkıştığında abisinin yanına koşan sünepe çocuklardan olamazdı.

Geçen gün tam olarak ne olduğu hakkında bir fikri yoktu. Vincent ile sorunları tam olarak olmasa da çözdüklerini düşünüyordu, zira yağmurun dindiğini fark edene kadar kafaları birbirlerinin omzunda konuşlanmış şekilde sessizce beklemişlerdi. Holly için herhangi bir sorun teşkil etmiyordu bu elbette, onun kokusunu doya doya ciğerlerine çekebilmenin verdiği hazdan memnundu ama yine de onun sessizliği ve kendi içinde olayları çözüme kavuşturma konusundaki ısrarı ufak da olsa bir problem oluşturuyordu. Bu konular üzerine çok fazla düşünmeme kararı aldı, zira akıl sağlını korumak istiyordu. Kendiliğinden bir şekilde yola gireceğine inanmayı seçmişti.

Bitkibilim seralarından dönüyordu, kütüphaneye gitmek için adımlıyordu. Girişteki yivli, kocaman ve hala neden bu denli ihtişamlı olduğuna karar veremediği kapıdan içeri girdiğinde o bilindik silüet ile karşılaştı. Arkasından seslense de her ne kadar karşılık alamamıştı ki bu hoş değildi. İçindeki ahlak kurallarına uymasını söyleyen sese aldırış etmeden peşine takıldı ki zaten çok uzağa gitmemişti. Hogwartsta olduğu zamanlardaki daimi adresine gidiyordu ki o yokken Holly orayı sahiplenmişti. Kapısına geldiğinde etrafa bir göz attı, Vincent'ın gören varsa en azından onun girdiğini görmemelerini tercih ederdi. Çıkabilecek saçma dedikodularla uğraşacak gücü yoktu. Etrafta kimsenin olmadığına kanaat getirdiğinde ahşap kapıyı hafifçe itti.

"Hey, benden mi kaçıyorsun?" Küçük bir gülümse yerleştirdi çehresine. Bakışlarını gözlerini çevirdiğinde bir sorun olduğunu anlamıştı. Vincent'ı tanıyan herkes o kararsız, ürkek bakışların anlamının bu olduğunu bilirdi ve Holly onu, her ne kadar iki sene ayrı kalsalar da epey iyi tanıyordu. Ona sarılıp önceden olduğu gibi düzeleceğini söylemek isterdi ama bunun bir faydasının olmayacağını fark edeli uzun zaman olmuştu. O zaman diliminin Vincent'ın gittiği döneme denk gelmesi tesadüf değildi, elbette. "Anlatmak ister misin?"

Özlediği eski günlerin anısına derin derin nefes alıyordu genç büyücü. Buraya gelmeyeli çok uzun zaman olmuştu zira Hogwarts'a tekrar geldiğinde de ilk adresi burası olması gerekirken vakit bulamamıştı buraya gelmeye. Şimdi de gelemediği günlerin acısını çıkarma niyetindeydi. Hogwarts içerisinde sigara içtiği fark edilirse profesörler tarafından okuldan uzaklaştırılabilirdi o yüzden böyle bir riske girmeyi tercih etmemişti her ne kadar canı içmek istese de. Tahta tavanın üzerindeki her bir lekeyi, yıpranmışlığı gözleriyle ezberlemişti adeta. Kapının oradan gelen tıkırtı dikkatini o tarafa doğru yöneltmişti. Göz bebekleri usulca oraya doğru kaydığında gelenin kim olduğunu merak ediyordu. Ondan başkasının bu saatlerde buraya uğrayacağı aklının ucundan dahi geçmezdi. Kızıl saçlı kız görüş alanına girdiğinde hafif bir şekilde büyümüştü gözleri. Cadıya doğru yan yan bakmaya devam ederken kızdan gelen soru bir kaç saniye düşünmesini sağlamıştı. Anlatacak bir şeyi yoktu zira her zamanki haliydi. Sadece geçmişi ve ailevi durumlarını düşünüyordu. Ailevi meselelerini de Holly ile paylaşmayı doğru bulmuyordu. Tamamen alakasız bir şekilde konuyu kapatıp bir yenisini açmak adına kurumuş dudaklarını araladı. "Beni mi takip ediyorsun?" Mizacı ve bakışları donuk ve hafif sertti keza ses tonu da öyle...

Sorulan soruyu beklemediği açık olan kız afallamışken büyücü devam ettirdi söylediklerini. "Buraya benden başka kimsenin gelmediğini sanıyordum, hele ki bu saatlerde. Sen de şu an burada olduğuna göre başka bir açıklaması yok sanırım." Kendi sorduğu soruya kendisi cevap vermiş bakışlarını tekrar tavana kaydırmıştı. Bir süre cadıyı görmezden gelip boş boş tavana baktıktan sonra son kez yarım ağızla kıza seslendi. "Ayakta kaldın, otursana." Vincent normalde umursamaz bir adamın tekiydi fakat cadının yanında o şekilde davranmamıştı hiç. Bunu fark ettiğinde ise davranışının kötü olup olmadığını düşündü. Onun yanında farklı davranması mı yanlıştı yoksa bu denli kaba bir yaklaşım mı yanlıştı...

Merakından ötürü sapık damgası yemek pek hoş değildi, elbette. Hele ki ona karşı daima kibar olan adamın sert bir şekilde çıkışması yaptığı şeyden pişmanlık duymasına yol açmıştı. "Şey.. Tabii ki sapığın gibi takip etmiyorum. Görünce peşinde gelme gereksinimi hissettim." Tavrından hoşlanmamıştı. Birkaç gün önce yağmurun altında onunla olan Vincent ile şu anki arasında dağlar kadar fark vardı. Bu değişimin sebebini merak ediyordu elbette, ancak sormaya cesaret edemedi. Gitmesi gerektiğine kanaat getirmişti ama orada, Vincent'ı o şekilde bırakmak da gelmiyordu içinden. Bir sıkıntısı olduğunda birisi anlatmalıydı. Gereksiz soğuk tavırlar sergilemek ona daima saçma gelmişti. Sorumlusu karşı taraftaki kişi değildi, sonuçta. Başkalarının işine karışmaması gerektiğine kendini inandırmak için birkaç dakika uğraştı. O esnada tavana bakan Vincent'ı izledi. Kendisini inandırmayı başardığında büyücüden kalması yönünde teklif geldi. O teklifin onu ne kadar mutlu ettiğini Vincent asla bilemeyecekti. Kafasının içinde sevinç çığlıkları atarken küçük odada oturabileceği yegane yere oturdu, Vincent'ın hemen yanına. Birkaç santim mesafe vermeye çabalasa da başarılı olamadı.

Duygularının sesine yansımaması için çabaladı. "Sana geçen gün, saat kulesinde dediğimi hatırlıyor musun? Her şeyi tek başına başaramayacağınla ilgili olanları. Bunu kabullenmen lazım. Bazen sadece umursamamalısın." O gün onun için epey önemliydi, bu yüzden sürekli olan her şeyde kaynak olarak o anı alıyordu. Fazla saplantılı hale geldiğini düşünse de bazen olması gerektiği gibi davrandığını düşünerek kendisini mutlu ediyordu. Saplantı yaptığına karar verirse sonuç pek de hoş olmazdı. Karşısındaki adam, ona obliviate yapılmış gibi davranıyor olsa da onun için de önemli olduğunu düşünüyordu. Değilse de bunu Holly'nin bilmemesi sağlığı açısından iyi olurdu. Kafasını omzuna yatırdı yavaşça. Olumsuz bir tepki bekleyerek korktu bunu yaparken. Gelmediğinde rahatlamıştı. "Sen yokken, aynı amaçla ben de buraya gelirdim. Yokluğunda yerine baktım buraya diyebiliriz. Kızmamışsındır, umarım."

Ben yokken buraya mı geldi...
Vincent geçen seferki olayda biraz ileriye gittiklerini düşünüp aynı zamanda cadıyla arasına mesafe koymak adına ona karşı kaba davranmıştı elbette biraz da mizacı gereği fakat Vincent'ın olmadığı zamanlarda Holly'nin süpürge dolabına gelmesi büyücünün hesaba katmadığı bir şeydi. Ona gerçekten değer veriyor muydu? Seneler önce erkeklerden nefret ettiğini açık açık söylemişti bu da büyücünün duygularını sarsmıştı. Öyle söylemiş olmasına rağmen Vincent gerçekten farklı mıydı? Kendisine karşı neler hissettiğinden emin değildi. Elinde olsa cadının aklına girip aklından geçenleri okuyabilmek isterdi. Gerçi bunun için de bir büyü mevcuttu fakat Vincent o tarz konularda hiç yetenekli olamamıştı. Yanına oturan cadının parfümü burnuna dolmuştu. Odanın dağınık ve sıkışık olmasından dolayı her ne kadar Holly denese de aralarında hiç mesafe yoktu. Bir kaç dakika sonra omzunda hissettiği basınç ve yanaklarına değen kızıl saçlar büyücünün aklında soru işaretleri belirmesine neden olmuştu. Az önce ona sert davranma niyetindeydi sırf saat kulesinde olanlar yüzünden aralarına mesafe koyma niyetindeydi. İçerisinde bulunduğu durum ise bunun tam tersiydi... Yoğunlaşan parfüm kokusuyla birlikte derin bir nefes koyverdi. Bir şey olmamış gibi devam etmeyi tercih etti. "Ben yokken buraya mı geldin?" Cadı geldiğini zaten söylemiş olmasına rağmen Vincent sadece laf olsun diye konuşuyordu. Altında hiçbir anlam yatmayan, sadece zaman kazanmak için sorulmuş boş bir sorudan ibaretti.

"Umursamaz olmayı bırakalı çok uzun zaman oldu ne yazık ki. Ben de isterdim hala öyle olabilmeyi ama her istediğimizi alamıyoruz maalesef." Bir kaç sene önce dünya yansa umurunda olmazdı şimdiki durumunda ise tam tersi olarak eften püften meseleleri kendisine sıkıntı ediyor, her şeyi kafaya takıyordu. "Neyin peşindesin Holly? Kafamda zaten yeterince sorun varken ne yapmaya çalışıyorsun?" Sözler dudaklarından dökülüp gittiğinde tutmak için artık çok geçti. Kalbi olan bitene anlam veremiyor, öğrenmek istiyordu fakat mantığı bunun yanlış olduğunu savunuyordu. Öylece söylemişti daha önce planlamamıştı. Holly ile tanışmadan önce hayatı istediği şekilde entrikasız, sessiz sakin geçip gidiyordu ama artık öyle değildi. Holly ile tanıştığı için sevinmesi mi üzülmesi mi gerektiğine karar veremiyordu zira ilk kalp kırıklığını da onun yüzünden yaşamıştı.

O an bir veela olabilmeyi diledi. Eğer bir veela olsaydı işler gerçekten çok çok daha kolay olurdu. Vincent güzel bir noktaya değinmişti. Holly ne yapmaya çalışıyordu gerçekten? O da bilmiyordu. Sadece onun yanında iyi hissettiğini biliyordu ve onun yanında olmayı istiyordu. Çok muydu bu? Anlaşılan öyleydi ki büyücünün tepkisi sertti. Kafasını koyduğu yerde kaldırdı. Ürkek bir şekilde içine kapandı. Gözlerinde biraz da olsa korkusunu görmek mümkündü. Eğer onu istemiyorsa geçen gün onu öptüğünde karşılık vermemiş olması gerekirdi, değil mi? Ama yapmıştı. Sonra erkeklerden neden nefret ettiğini hatırladı. Onlar daima bu tip şeyler yaparlardı, kendi arzuları doğrultusunda hareket eder karşı tarafı umursamazlardı. Ama Vincent öyle değil, o farklı. Görünüşe göre değildi, diğerlerinden bir farkı yoktu yaptığı şey uçkurunun dikine gitmek olarak adlandırıldığında. Ama buna inanmayı ısrarla reddediyordu inanmayı Holly. Bakışlarını ona doğrultma cesareti bulabildi bir an için.

"'Her zaman istediğini alamazsın' diyenle, 'Daima, istediğini almak için çabalamalısın, bir şekilde başarırsın' diyenin aynı yazar olması ironik." Bu Vincent'ın pek de umurunda olmayabilirdi ancak söyleme gereksinimi hissetmişti. Az önce varlığını hissettirmeyi başaran cesaret anında kaybolmuştu. Adeta oyun oynuyordu ve dişi engerek bundan hoşlanmamıştı. Bir an için dudaklarından bir özür cümlesi çıkmıştı. Büyük bir hata yapmış gibi ezilip bükülmüştü. "Ö-özür dilerim. Sana sorun yaratmak değildi amacım. Seninle olmayı daima çok sevdim, iyi geliyordu bana. Döndüğün için düşündüm ki... Düşündüm ki, yine beraber vakit geçiririz. Sanırım gitmeliyim. Geçen gün de gitmeliydim, seni öpmemeliydim. İstemediğin şeyleri yapıyorum artık, galiba." Oturduğu yerden kalkmaya çalıştı, bir an için başarıyordu ancak ayağı kaydı ve poposunun üzerine düştü. Tam bir salak gibi görünmesini sağladıkları için tanrılara bir küfür savurdu. Mırıldanarak dile getirmişti kelimeleri. Sesinin duyulmayacak kadar kısık olduğunu sanıyordu. Aslında tüm kelimeleri iç sesiyle dile getirdiğini sanıyordu. Hoşlandığı çocuğun yanında onu salak gibi gösteren tanrılar, hepinizin canı cehenneme!

Vincent Holly ile birlikte olduğu zaman boyunca çeşitlü türden duygu karmaşalarına sürüklenip durmuştu. Buluşacakları ilk gün içten içe sevinmişti, kalbinde bir yerlerde değişik, sıcak bir duygu hissetmişti. Beş dakika sonra Holly'nin dudaklarından dökülen kelimeler kalbini buzlarla kaplamış, bir anda çatlayıp parçalanmasına sebep vermişti. Hogwarts'ta bir kaç gün önce görüştüklerinde tarif edemeyeceği duygular hissetmişti. Aklı çok karışıktı ve ne yapacağını bilmez bir haldeydi. Genç cadıya biraz sert bir tavırla da yaklaşmış olsa kızdan işittiklerini beklemiyordu hiç. Genç yılanın sıcaklığı oturduğu yerden kalkmasıyla birlikte kaybolduğunda ister istemez odak noktası haline gelmişti. Holly'nin çıkardığı patırtının sesinden mırıltısını tam duyamamış içinden bir kaç kelime seçebilmişti sadece. Seçtiği kelimeler büyücüyü bir hayli şaşırtmıştı. Normalde de sosyal bir insan değildi, kendi yağında kavrulurdu. Karşı cinsle arasının pek iyi olduğu söylenemezdi zira kendi cinsiyle de sadece yapmacık arkadaşlıkları vardı. Bütün bunların üzerine Holly onun için çözemedi bir rübik küpünü andırıyordu. Zihnine girmeye çalıştıkça, çözmeye çalıştıkça daha da karmaşık bir hal alıyordu. Söyledikleri ve düşündükleri birbirinden tutarsızdı. Hareketlerinde ufak bir panik hali sergiliyordu.

Hoşlandığı çocuk mu...
Bozuntuya vermeden usulca elini uzattı kıza. Kemikli parmaklarını aralayıp kızın narin elini kavradı ve yerden kaldırıp kendisine doğru çekti. Cadının nefesi Vincent'ın suratını yalıyor, ısıtıyordu. "Erkeklerden nefret ettiğini sanıyordum haksız mıyım?" Yutkundu. Tükürüğü boğazında takılmıştı. "Bunu duyduktan sonra neler hissettiğimi tahmin edebiliyor musun? Şimdi de gelmiş benden hoşlandığını söylüyorsun." Holly'e neyin peşindesin derken aslında kastettiği biraz da bu tarz durumlardı. Zaten aklında bir dünya şey varken Holly büyücünün aklını daha fazla karıştırıyordu sadece. Aralarındaki bir kaç santimi de kapatıp kızın dudağına usul bir öpücük kondurup gülümsedi. "Ödeşmiş olduk böylelikle."

Kendi sakarlığına lanetler savurmaya başladığında sesinin olması gerekenden biraz fazla çıktığını fark etmesiyle dudaklarına mühür vurması bir olmuştu. Hiçbir şey duymamış olması için az önce küfrettiği tanrılardan bir dilekte bulundu. Yüzsüzlükte o esnada çığır açmıştı. Ona uzatılan eli büyük bir zevkle kavrayıp büyücünün yardımıyla kalktı. Tekrar salak durumuna düşmemiş olduğu için minnettardı ona. Ama akabinde söyledikleriyle donup kalmıştı. O dediğini nasıl bilebiliyordu? Hatırladığı kadarıyla ona öyle bir şey asla söylememişti. Bir başkasına bundan söz etmiş olduğunu da o an hızlı bir şekilde düşündüğünde de anımsayamamıştı. Kafasının içinde iç sesi kendisiyle bir kavgaya tutuşmuştu. Bir şekilde biliyordu ve nasıl olduğunun önemi yoktu. Utançtan yanakları kıpkırmızı oldu. Dudaklarında hissettiği sıcaklık ve karşılığında aldığı gülümsemeyi gördüğünde o da gülümsedi zoraki de olsa. Aklında hala nefret söylemiyle meşguldü. Söyleyeceklerini kafasında içinde kısa sürede toparlamayı başardı.

"Erkeklerden nefret ettiğim doğru, çünkü hepsi birbirinin aynı ve istedikleri yegane şey malum. Ama senden nefret etmem gibi bir şey söz konusu değil. Çünkü seni ilk gördüğüm andan beri farklı olduğunu biliyordum. Senden nefret etmediğimi anlamanı sağlayacak kadar seninle vakit geçirdiğimizi sanıyorum." Gözlerinin önüne düşen saçlarını kulağının arkasına götürdü. Ardından, ne yapacağını bilemediği anlarda daima yaptığı gibi parmağını ısırmaya başlamıştı. Diğer eliyle de şu an dişlerinin arasında olan parmağın bağlı olduğu bileği tutuyordu. Yeterince mahcup görünüyordu, muhtemelen. En azından biraz da olsa rahatlamış hissediyordu. Ona karşı sergilediği tavrın sebebini anlamıştı ve en azından daha fazla öyle davranmayacağını ümit ediyordu. "Ödeşmekten söz ediyorsun ama sana bunu söyleyen ben değildim, sorman gerekirdi. Asıl intikam alması gereken benim." Sözlerini noktalarken ufak bir kıkırdama döküldü dudaklarından. Ortamın bir anda yumuşamasından şikayetçi değildi. Ona odanın küçüklüğünden ötürü aşırı yakın olmaktan da şikayeti yoktu. Aslında epey hoşnuttu. Onu rahatlıkla görebileceği şekilde durmak için çabalarken yanlışlıkla Vincent'ın ayağına bastı. "Özür dilerim..." Yine paniklemişti ve az önceki gibi sesinin sertleşmesinden korkuyordu. "Başka bir yere mi gitsek yoksa yine ayağına basmam söz konusu olabilir ya da oturabiliriz de. Otururken sanırım sana zarar veremem. Çok emin değilim tabii." Sakarlıkta bir dünya markası olduğu su götürmez bir gerçekti, Vincent her ne kadar henüz bunu bilmese de.