Gezinti

HERKESE AÇIKTIR İSTEYEN ÇEKİNMEDEN DALABİLİR.

Tuğla duvarlar, arkasında sırasın sıraya yerlerine otururken kız ellerini beline koyup Diagon yoluna baktı. Her zaman olduğu gibi çok kalabalık olan sokakta sabit durmak zordu. Boynuna uzanmış kedisi Pus, şımarık bir şekilde miyavlayıp yere atladı. Kedi kalabalığa karışıp ortadan kaybolduğunda, mor saçlı kız at kuyruğu yapmış olduğu saçını savurarak iksir malzemeleri satan dükkana doğru yürüdü. Zaman zaman kalabalıktan meraklı bir kaç göz kızın parlayan saçlarına bakıyordu. İksir Dükkanın önünde durup vitrine bakarken cebindeki bir kaç galeon'u çıkartıp saydı. Kendisini evlat edinmiş Stuart Lchemisst uyurken, kaldıkları mekandan kaçmıştı. Tabii ki kaçarken Stuart'ın bir kaç galeon'unu da cebe indirmekten çekinmemişti.

"Döndüğümde pis bir azar bekler beni.."

Diye mırıldandı ve galeonları tekrar cebine tıkıştı. Dükkanın ağır kapısını sol omzunu kapıya dayayıp iterek açtı. Yaşıtlarına göre büyük gösteriyor olmasının avantajı sadece dış görünüşü değil, aynı zamanda güçlü olmasıydı da. Ancak bu gücü sırf tipi yüzünden elde etmiş değildi. Bir zamanlar bir muggle yetimhanesinde kalan kız kendini korumak için ister istemez güç elde etmesi gerektiğini öğrenmişti. Atletik olmasını ise yetimhaneden kaçma deneyimlerine borçluydu.

Dükkanın içinde raflara dizilmiş boş iksir şişelerinin önüne gelince aradığını bulmanın sevinciyle buz mavisi gözleri parıldadı. Diline dolanmış bir blues şarkısının melodisini ıslık çalarak şişeye uzanıp aldı. Elinde tuttuğu şişeyi evirip çevirip inceledikten ve herhangi bir yerinde çatlak, kırık, leke olmadığından emin olduktan sonra kasaya doğru yöneldi.

Zeytin yeşili gözlerini büyük bir korku ile aralamıştı genç adam. Ter içerisindeki vücudu yatağa yapışmış, gece boyunca üzerinde yer alan çarşaf artık onun için hareket kabiliyetini engelleyen bir nesne haline gelmişti. Kabusun etkisi henüz geçmemiş olacak ki, nefes alış verişi standartın biraz daha üstünde bir hızla gerçekleşiyordu. Bu şekilde kabus görmesi onun için alışılagelmiş bir durum değildi, ne zaman kabus görse bir sorun ile karşılaşıyor, bu sorun kendisinin ve çevresinin üzerinde etkiler bırakıyordu. Bu düşüncelerden sıyrılmak üzere ani bir hareket ile yatağından doğruldu ve ayaklarını sağ tarafa doğru çevirip ayağa kalktı tek seferde. Gözlerinden uyku akmasına rağmen, yeniden o kabusa geri dönmeyi hiç düşünmüyoru genç büyücü. Ellerini başına doğru götürüp gözlerine doğru yerleştirdi ve ovuşturmaya başladı, banyoya doğru ilerlerken. Banyonun kapısından içeriye girdiğinde sağ tarafta bulunan lavabolara doğru ilerledi ve aynada kıvırcık saçlarının nasıl göründüğünü kontrol ediyordu aynı anda. Musluğa doğru elini uzatıp suyun gelmesini sağladı ve iki elini de musluğa doğru uzatıp avuçlarına suyun dolmasını bekledi. Tek seferde tüm suyu yüzüne çarparak uyanışını tam olarak gerçekleştirdi genç büyücü. Artık tek yapması gereken üzerindeki pijamalardan kurtulmak olacaktı. Bunun için banyoyu terk ederken koridorun karşısında kapısı açık olan odadaki arkadaşına doğru çevirdi gözlerini. Hala daha uyumakta idi, bir tek Augustin uyanıktı ve bu durum hoşuna gitmemişti. 'Uyku düzenim bozuldu sanırım.' diye geçirdi içinden dolabına doğru ilerlemeyi sürdürürken.

Üzerini değiştirmesi ile birlikte asasını komidininin üzerinden alarak yatağa doğru bir iki kez salladı. Ve çarşaflar kendiliğinden düzene girmeye başlamıştı bile. Oda kendi kendisini toparlıyordu genç adam kendinden emin adımlarla onu terk ederken. Koridora ulaşması ile birlikte merdivenlere doğru hızla ilerlemesi bir olmuştu, bir an önce dışarı çıkmak istiyordu, evde oturmaktan bunalmıştı. Merdivenlere geldiğinde dikkatli adımlarla aşağıya doğru inerken gitmek istediği mekanın Çatlak Kazan olduğuna karar vermişti. Aşağıya indiği gibi sol taraftaki ayakkabılığa doğru ilerleyip rahat spor ayakkabılarını alarak hızlıca ayağına geçirdikten sonra salona doğru ilerledi genç büyücü. Karşısında duran görkemli şömineye yaklaşarak şöminenin sağ tarafında bulunan çömleğin içerisine sağ elini uzatarak bir avuç uçuç tozu alarak şöminenin içine doğru ilerledi ve elindeki tozları serbest bırakarak dudaklarını araladı ve gitmek istediği yeri söyledi. "Çatlak Kazan!" Yeşil bir alev tüm vücudunu sararken gözleri kamaştığı için sol eli ile gözlerini siper etti. Duman hafiflediğinde elini çekip gözlerini yeniden açtığında istediği mekana gelmişti bile. Sıradan günlerini yaşıyordu Çatlak Kazan. Yine sarhoşlara ve yolculara ev sahipliği yapıyordu her zaman olduğu gibi. Burada fazla takılmak istemediğinden dolayı sağ taraftaki odaya doğru ilerlemeyi sürdürüyordu Augustin. Odaya girdiğinde duvarda yer alan tuğlalardan birine hızlıca dokunarak hareket etmelerini sağladı. Ve artık görkemli Diagon Yolu gözlerinin önündeydi. İlerlemeyi sürdürerek tanıdık bir yüz aradı, bir yandan muhabbet etmek, bir yandan da yeni arkadaşlıklara yelken açmak istiyordu genç büyücü. Ve umduğu gibi de gerçekleşmişti. Sağ taraftaki dükkanlardan birinde tanıdık bir yüz görür görmez ayakları onu oraya doğru çekermişcesine mekana doğru ilerlemeye başlamıştı. İçeriye girdiğinde mor saçlı kızı gördüğüne sevindiğini fark etmesi fazla zaman almamıştı. Yanına doğru ilerleyip "Merhaba." dedi. "Elwnyx'di değil mi?"

Kasada aldığı şişeyi kırılmaması için ekstra bir özenle paketletip düzgün bir kutuya koydurdu. Dükkandan çıkmak için arkasını döndüğünde kıvırcık saçlı, yakışıklı olarak görebileceği bir çocuğun kendisine merhaba diyişi üzerine bir duraksadı. Kendisini ismi ile hitap edildiğinde çocuğun, ortak salonda görmüş olduğunu hatırladı. Tanışmışlar mıydı? Emin olamadı. Bir anlık omuz silmenin ardından kollarını açıp çocuğa hızlı bir şekilde sarılıp geri bıraktı.

"Merhaba. Seni burada görmek ne hoş."

Çocuğun adını hatırlamadığını bozuntuya vermeme kararı almıştı. Yüzünde çarpık bir gülümsemeyle çocuğun gözlerinin içine baktı.

"Bir şeyler mi alacaktın?"

Hafifçe yana çekildi ve dükkandaki ürünleri işaret etti.

Genç bayandan gelecek cevabı beklerken mekanın kasvetli havası dikkatini çekmişti büyücünün. Gözleri ile kaçamak bakışlarla mekanı süzerken işine yarayabilecek bir çok materyalin burada yer aldığını fark etti. Evet buradan kesinlikle alışveriş yapmalıydı fakat şu an bunun için pek uygun bir zaman olmadığını düşünüyordu, nedensizce. Elwnyx olduğunu düşünüyordu kızın adının, eğer değilse bu gerçekten bir problemdi ve kusursuz düşünce tarzına uymayan bir hareket sergilemiş olacaktı Augustin. Ama kızın saçları ve karakteri gerçekten ilgisini çekiyordu, Hogwarts'dan beri. Aklında bir isim tutabildiğine dahi şaşırıyordu, umursamaz tavırlar içerisinde olmayı benimsemişti her daim. Kahve tonlarının hakim olduğu dükkan gerçekten sessiz görünmekteydi, bir iki kişi vardı sadece sessizliği bozan. Raflarda şişeler, iksir malzemeleri ve daha bir çok materyalin bulunduğu dükkan eski zamanları anımsatıyordu, kasvetli havasının nedeni bu olmalıydı büyük ihtimalle. Gözlerini kıza doğru çevirdiğinde kızın ona yaklaşıp sarılmasıyla irkildi, kaçamak cevabı duyduktan sonra. İsim vermediğini hatırlamıştı Augustin, çünkü resmi olarak tanışmamışlardı daha önce. Birkaç kez ortak salonda ismini duymuş fakat tanışma gereksinimi duymamıştı. Şu an burada onu gördüğüne sevinmesi nedeniyle bu durumu gerçekleştirmek istemişti. Tam cevap verecekti ki, mor saçlı kız ikinci cümlesini döküvermişti dudaklarından, çarpık gülümsemesi ile birlikte. Aynı gülümsemeyi takınarak kızın işaret ettiği materyallere doğru bakmayı sürdürdü büyücü. Eli ile olumsuz manada işaret yaparken kelimeleri dile getirmişti. "Hayır, buradan geçiyordum ve tanıdık bir yüz görünce selam vermek istedim. Umarım yanlış düşünmemişimdir. " dedi ve ardından derin bir nefes aldı. Tanışmanın zamanı gelmişti, ismini söyleyebilirdi artık. Raflardaki toz birikintileri gözlerini mor saçlı kıza odaklamasına izin vermiyordu, mükemmeliyetçi davranışına ters olan bu durum çoğu müşteri için gayet hoştu. Sonuçta buraya has bir salaş hava katıyordu. Gözlerini tekrar kıza doğru çevirerek odaklandı ve tekrar nefes alarak konuşmayı sürdürdü. "Augustin bu arada ben. Sanırım resmi olarak tanışmadık." dedi ve gülümsemesini takınarak kızdan gelecek cevabı beklemeye başladı. Gayet iyi bir başlangıç olmuştu.

RP Out:

Kendi saçlarının inadına kıvır kıvır olan olan oğlanın saçına bakıp iç geçirmeden edemedi. Daha bir yıl önce saçının doğal bir şekilde dalgalı olması için bir iksir yapmayı denemiş olması ve başarızlığı sonucu elde ettiği mor saçlarını istemsizce elledi. Bu sırada burada işi olmamasına rağmen sırf selam vermeye geldiğini belirten çocuğa daha büyük bir gülümsemeyle cevabını verdi.

"Çok yanlış düşüncelere kapıldım.. " sesi hafif bir alay içerse de samimiyetle çocuğa takıldığı bariz belliydi. Poşet tutmayan eliyle çocuğun elini sıktı.

"Memnun oldum. Adını söylerek beni aciz bir isim hatırlıyorum numarasından kurtarmış oldun."

Mekanın sahibi, orta yaşlı cadı kasasısın arkasından tek kaşını kaldırıp hafifçe öksürmesi üzerine ki öksürürken aynı zamanda sabırsızca parmaklarını ritmik bir şekilde ahşap masasına vuruyordu, Elwnyx bunun " Bir şey almayacaksanız kapının önünü kapamayın" demek olduğunu net bir şekilde anlayarak Augustin'in yanından geçip kapıya doğru yöneldi. Ağır camlı kapıyı açtığında müşteriler için olan kapının üzerindeki zile çarpan kapı zilin şıngırdamasına neden oldu. Kapıyı açık tutarken Augustin'e kafasını çevirip tekrar baktı.

"İşin yoksa takılabiliriz."

Kapıdan çıkması için çocuğu bekledi.