Otso

Halti Dağı’nın dondurucu soğuğunda yürürken botları karda izler bırakıyordu. Eldivenlerini çıkarsa eli buza dönecak gibiydi. Kürk az da olsa onu sıcak tutuyordu. Dağın doruğuna doğru tırmanırken gördüğü tüm taş ve kayaların üstü karla kaplıydı. Dondurucu soğuk esen yelle birlikte yüzüne vuruyordu. Neyse ki yaklaşmıştı. İrice bir kayanın üzerine bastı ve yukarıya tırmandı. Artık şamanların mağarasına gelmişti.

Büyü yeteneğini keşfettikten beri burada Lapon şamanları onu eğitiyordu. Onlara çok şey borçluydu. Onların üstün büyü bilgileriyle bugünlere gelmişti. Şamanlar her zaman güler yüzlü ve sıcakkanlıydı. Yeryüzündeki en şen büyücüler onlardı. Mutlulukları karanlık, soğuk kış günlerini ısıtıyordu. Bugün onu önemli bir olay için çağırmışlardı. Ancak bu önemli olayın ne olduğuyla ilgili ufacık bile bir bilgisi yoktu.

Mağaraya girdiğinde şamanların yüzü ona döndü. Ortada bir od yandığından dolayı burası sıcaktı. Duvarlarda mağarayı aydınlatan meşaleler asılıydı ve birtakım simgeler çiziliydi. Yardımcı kurtlar birbirleriyle oynuyordu. Lapon şamanlar, Batılı büyücülerin tersine üstü sivri değil yuvarlak olan uzun kahverengi şapkalar takarlardı. Bu şapkalar ustalığın göstergesiydi. Kendisi gibi çaylak şamanlar bu şapkalardan takmazlardı. Baş Şaman Pekka onu görünce yaklaştı. “Ne için burada olduğunu merak ediyor musun?” diye sordu. Bu iyi yürekli yaşlı şaman onun manevi babası gibiydi. Her zaman Otso ona danıştığında onunla ilgilenirdi. Zor zamanlarında hep yanındaydı. Ondan çok şey öğrenmişti. Ona “Evet, hem de çok. Ne olduğunu öğrenmek için sabırsızlanıyorum.” diye yanıt verdi. Yaşlı şaman gülerek uzun sakalını kaşıdı.

“O zaman gel benimle.”

Pekka’nın arkasından yürüdü. Birlikte odun önünde durdular. Pekka yüksek sesle konuşmaya başladı.

“Sevgili Otso. Küçüklüğümden beri burada usta şamanlarla birlikte eğitim aldın. Uzunca bir eğitim süreciydi. Bizim elimizde büyüdün diyebilirim. Çok yol aldın. Bugünden sonra eğitimin bitmiştir.”

Pekka uzun asasını yukarı kaldırdı. Bir şaman da ustalık göstergesi olan tepesi yuvarlak kahverengi şapkayı Otso’nun başına geçirdi. Pekka bağırdı:

“Otso artık sen usta bir şamansın.”

Otso’nun da ve Pekka’nın da gözleri doldu. Bu birdenbire gelen ustalığa geçişe çok şaşırmıştı. Yıllar süren bir eğitim bitmişti ve o artık bir usta şamandı. Pekka ile sarıldılar. Sonra Pekka konuşmasını sürdürdü:

“Evet oğlum. Artık usta bir şamansın ancak bu sorumlulukların bittiği anlamına gelmez. Sana bir görev veriyoruz.”

Herkes susmuştu ve Pekka’ya bakıyordu.

“Büyücülük dünyası tehlikede. Yeni bir savaş hazırlığı var. İngiltere’de işler karışık. Bir savaş çıkarsa yalnız Batılı büyücüler değil tüm dünyadaki büyücüler etkilenecek. Senden istediğimiz İngiltere’deki Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu’na gitmen ve orada profesör olarak görev alman. Lapon şamanlarının büyücülük yöntemlerini her ne kadar burada biz öğretiyorsak da yeterli değiliz. Çok az kişi yararlanabiliyor. Ancak Hogwarts bu iş için çok uygun bir okul. Hem bizim geleneğimizi yaşatman için hem de olası bir savaşta yararlı olman için bunu yapman gerek. Ben sana güveniyorum. Tüm şamanlar sana güveniyor.”

Orada bulunan tüm kişiler bu sözlere bağırarak destek verdi. Kurtlar uluyordu. Otso’yu yeni günler bekliyordu. Artık usta bir şaman olarak bu görevini başarıyla yapacaktı.